Kitle kültürü üzerine incelemeler, özellikle 1950'li yıllardan bu yana, çağdaş toplumu anlama çabalarının içinde önemli bir yer tutuyor. Siyasi ideolojilerin doğrudan ya da dolaylı bir biçimde vücut buldukları alan olan gündelik hayatın içinde, eğlencenin, televizyonun, müziğin, çizgi romanın, pembe dizilerin, reklamların neyi temsil ettikleri, ne gibi bir işleve sahip oldukları uzun zamandır tartışılıyor. Bu tartışmada, kabaca iki taraf olduğu söylenebilir: Bir yanda kitle kültürünü "popüler" olduğu için özgürleştirici bir nüvenin taşıyıcısı kabul edenler; öte yanda kitle kültürünü toplu denetim tekniklerinin bir biçimi kabul ederek gerçek bir muhalefet ve olumsuzlama imkânını "yüksek sanat"ta görenler.

Eğlence İncelemeleri kitle kültürü eleştirisinde bugüne kadar yapılmış çalışmaları, kültür eleştirisinin "mirasını" bir araya getiren, sözünü ettiğimiz iki farklı tutumu birbirine yaklaştırmaya çalışan, bu tutumların benzeştikleri noktaları gösteren bir kitap. Bu anlamda, kitle kültürü eleştirilerini ortaya koyan bir antoloji olarak görülebilir. Müzik endüstrisinden televizyon izleyicisinin ruh haline, haber sunucularının niteliğinden pembe dizilere, kadın imgesinin reklamlarda nasıl kullanıldığından korku filmleri ve postmodernizm arasındaki ilişkiye kadar uzanan farklı alanlara eğilen makalelerin toplandığı kitap, içinde yaşadığımız kültürel ortamın çeşitli görünümlerini yansıtan bir harita niteliği taşıyor.

Eğlence İncelemeleri, Türkiye'de uzun bir süredir yaygın hale gelen, gündelik yaşamın ayrılmaz bir parçası olan, çeşitli hayat tarzları ve siyasi görüşler, hatta felsefeler dayatmaya kadar giden medyaya, onun yanı sıra filmlere, sanatın konumuna, kadınlık durumunun gösteri toplumu içinde aldığı biçimlere vb. bakmak için kullanılabilecek bir el kitabı.

Sunuş, s. 8-23

Bu kitabın başlığı şunu göstermeyi amaçlıyor: Popüler eğlenceyi ya da kitle eğlencesini incelemek paradoks içeren bir işe girişmektir; çözümleyenin, araştırılan nesnenin "özünü" yakalamayı ya da eğlenceyi düpedüz eğlendirici bulan kişilerin deneyimini tam olarak anlamayı başaramayacağı kesindir. Kitle kültürüyle ilgili eleştirel çözümlemelerin ister istemez bir paradoks içerdiği kabul edildiğinde, bunların genellikle iki yönden birinde yanıldıklarını görmek pek de şaşırtıcı değildir. Bazı eleştirmenler için kitle kültürü o kadar mühim bir meseledir ki, kitlelerin kendilerini içinde bulundukları karanlıktan kurtarabileceğine, (bu kötümser hikâyenin hümanist versiyonunda) ciddi bir sanatsal düşünce içine gireceklerine ya da (Marksist versiyonda) kendilerini özgürleştirmek için sokaklara döküleceklerine hiç inanmazlar. Aslında, kitle kültürü eleştirisinin tarihinde bu iki versiyon ilk bakışta göründükleri kadar farklı olmamıştır. Hümanist ve Marksist aydınlar ...

Devamını görmek için bkz.