Alerjinin aslında ne kadar tuhaf bir şey olduğunu hiç düşündünüz mü? Polen, ev tozu, fındık fıstık, arı zehri gibi çoğu insanı pek etkilemeyen maddeler bazı insanları perişan edebiliyor, hatta ciddi durumlarda öldürebiliyor. Neden?

Babası arı sokması sonucu ölen ve kendisi de mevsimlik alerjilerden muzdarip olan tıbbi antropolog Theresa MacPhail bu kitapta alerjilerin tüm hikâyesini –ne olduklarını, neden alerjimiz olduğunu, alerjilerin tüm dünyada giderek ağırlaşmasının nedenlerini, bunun hızla değişen dünyada insanlığın kaderi açısından ne anlama gelebileceğini– anlatıyor. Yeni bilimsel araştırmaları, alerjilerin tarihini ve alerjiyle uğraşan hasta ve doktorların kişisel öykülerini bir araya getirerek çevremizle olan karmaşık ilişkimizi inceliyor.

Bağışıklık sistemlerimiz neyin dost neyin düşman olduğuna, neyi tolere edip neye savaş açacağına nasıl karar veriyor? Bu mekanizma neden kimi zaman yanlış çalışarak güçlü bir reaksiyona yol açıyor? Alerjinin “intolerans”tan farkı nedir? Alerjilere tanı koymak neden bu kadar zor? Genetik, değişen çevre koşulları, sosyoekonomik statü ve modern yaşam tarzlarımız alerjileri nasıl etkiliyor? Alerji tedavisinde halihazırda kullanılan ve yakın gelecekte kullanılması beklenen tedaviler neler?

Alerjik, sadece kendileri veya yakınları alerjiden muzdarip olan kişilerin değil, vücudumuzun işleyişinin inceliklerini daha iyi anlamak isteyen herkesin ilginç ve faydalı bulacağı bilgilerle dolu bir kaynak.

Giriş, "Rahatımızı Kaçıran Şeyler", s. 9-11

25 Ağustos 1996 günü babam, kasabamız New Hampshire’ın ana caddesinde hafta içi satış görüşmelerine gitmek için kullandığı eski model dört kapılı sedanıyla seyir halindeydi. Uzatmalı sevgilisi Patricia’yla birlikte plajda bir gün geçirmek için deniz kıyısına gidiyorlardı. Saat 11:20’ydi ve güneş tepeye doğru tırmanırken hava sıcaklığı da giderek yükseliyordu. Arabanın camları inikti, babam genellikle böyle tercih ederdi zaten. Kendisi tutkulu bir Marlboro Lights tiryakisiydi ve hava aşırı bunaltıcı olmadığı sürece klima kullanmaktan kaçınırdı. Ne de olsa New Englandlıydık, çok da berbat değilse hava koşullarına göğüs gerebilmemiz gerekirdi.

Babam elini arabanın dışına sarkıtmış, parmaklarının arasına yanan bir sigara sıkıştırmış, kolunun ön tarafını araba kapısının sıcak metaline dayamıştı. Radyo Boston Red Sox maçını veren bir AM istasyonuna ayarlanmıştı. Babam beyzbola doyamazdı. Neredeyse tüm maçları takip eder, o sırada bir maç oynanmıyorsa da geçmiş karşılaşmaları analiz edip ilerideki karşılaşmalar hakkında tahminlerde bulunan yayınları dinlerdi. Dickens okuyan ve Duran Duran’a takıntılı bir ergenken, babamın spora olan merakını, özellikle de spor radyosu bağımlılığını çileden çıkarıcı bulurdum. Çoğunlukla arka koltukta oturup okuduğum şeye odaklanmaya çalışır, kalın kitabımın arkasına gizlenerek gözlerimi devirirdim. Bazen sırf onu gıcık etmek için rakip takıma tezahürat ederdim, o da beni araba...

Devamını görmek için bkz.