Siyasetçi ve sanatçıların yaşamöyküleriyle sık karşılaşırız ama araştırmacıların hikâyelerini pek bilmeyiz. Bütün dünyada olduğu gibi Türkiye’de de geniş ilgi uyandıran ve sosyal bilimlerdeki birçok araştırmayı etkileyen Hayali Cemaatler ve Üç Bayrak Altında’nın yazarı Benedict Anderson bize kendi yaşamını anlatıyor. Bu sınırları aşan yaşamdan iyi bir yazarın nasıl yetiştiğini, bir saha araştırmacısının ne gibi sorunlarla karşılaştığını, bunların üstesinden nasıl geldiğini anlıyoruz. Ve en önemlisi 20. yüzyılın kendini tüm dünyadan sorumlu gören evrenselci solcu kuşaklarının dünyaya nasıl baktığını hatırlıyoruz.

Çin’de doğmuş, çocukluğunu Kaliforniya ve İrlanda’da geçirmiş, eğitimini büyük ölçüde İngiltere’de tamamlamış, 1965 askeri darbesinden sonra Suharto yönetimindeki Endonezya'dan kovulunca araştırmalarına Tayland ve Filipinler'de devam etmek zorunda kalmış ve ABD’de Cornell Üniversitesi’nde Güneydoğu Asya çalışmalarını yürütmüş olan Anderson’ın hikâyesi sadece kendisine ve kitaplarına değil, aynı zamanda Avrupa eğitimi ile Amerikan eğitimi arasındaki farklara, yeni bir araştırma alanı kurulurken yaşanan zorluklara, İkinci Dünya Savaşı’ndan bu yana üniversite kurumunun geçirdiği değişime ve Yeni Sol'un küresel düşünce üzerindeki etkilerine de ışık tutuyor.

Siyaset bilimi ve etnografiye ilgi duyan okurlarımız için, ama özellikle de iktidarın ağır ekonomik ve siyasi baskısı altında kendilerine bir sosyal bilimci olarak yol arayan bugünün genç akademisyen kuşağı için yayımlıyoruz bu kitabı.

Önsöz, s. 9-11

Bu kitap, 2003 dolaylarında başlayan ve İngilizce metni okuyanlara ilginç geleceğini umduğum epeyce sıradışı bir hikâyeye dayanıyor. Japonya’daki NTT Yayınevi’nin harikulade editörü Bayan Endo Chiho bir vesileyle –başta Hayali Cemaatler olmak üzere– kitaplarımın Japonca çevirilerini okumaya başlar. Okumaları sırasında bir şeyin farkına varır: Genç Japon öğrenciler, Anglosakson biliminsanlarının ne gibi toplumsal, siyasal, kültürel ve dönemsel bağlamlarda doğduğu, eğitim gördüğü ve olgunlaştığıyla ilgili çok az şey bilmektedir. Bayan Chiho bu bilgisizliği Batılı biliminsanlarıyla ilgili biyografi ve otobiyografi kitaplarının az oluşuna bağlar. Oysa “Batılı” siyasetçi, sanatçı, komutan ve işadamlarını konu alan bu tarz kitaplar çokça bulunmaktadır. Bu noktadan yola çıkarak kısa bir kitap yayımlamaya karar verir. Kitap, benim İrlanda ve Britanya’da aldığım eğitimi, ABD’de yaşadığım akademik tecrübeyi, ayrıca Endonezya, Siyam (Tayland) ve...

Devamını görmek için bkz.

Emre Tansu Keten, "Dünyanın bütün kurbağaları birleşin!", Gazete Karınca, 5 Ekim 2017

Sanatçıların oto/biyografilerinin, eserlerinin arka planındakileri görme konusunda okura birçok ipucu vermesi gibi, akademisyenlerin yaşam öyküleri de, bilimsel eserlerinin arkasındaki saikleri anlamak konusunda oldukça yararlıdır. Örneğin, (beni en çok etkileyen) Edward Said’in Yersiz Yurtsuz ve Howard Zinn’in Hareket Halindeki Bir Trende Tarafsız Olamazsınız başlıklı otobiyografileri, onları çalışmalarına götüren motivasyonları ve içerisinde bulundukları sosyal koşulları anlamamıza yardımcı olurken, bir yandan da kritik dönemlerde aldıkları tavırlarla entelektüel sorumluluğa nasıl bir anlam yüklediklerini de gösteriyor (Bilindiği gibi Said Filistin, Zinn ise Siyah mücadelesinin kararlı savunucuları olmuştur). Hayali Cemaatler kitabıyla tanıdığımız Benedict Anderson’ın otobiyografisi Sınırları Aşarak Yaşamak: Bir Sosyal Bilimcinin Yaşamı...

Devamını görmek için bkz.