R. D. Laing’in Düğümler’i bir psikoloji kitabı, yazarını ünlü eden anti-psikiyatri yaklaşımıyla yazılmış bir teorik çalışma değil; bize dilin imkânsızlığını gösteren bir oyun/deneme. Dizeler biçiminde yazılmış, ama uzun aforizmalar gibi ilerleyen, bir dünya bakışını anlatan (ama anlatmayan), bir hayat anlayışını savunan (ama savunmayan) bir “yol-yordam” metnine benzer en çok.

"Kendime saygı duymuyorum

bana saygı duyan birine saygı duyamam.

Ancak bana saygı duymayan birine saygı duyabilirim.

Jack'e saygı duyuyorum

çünkü o bana saygı duymuyor

Tom'u aşağılıyorum

çünkü o beni aşağılamıyor

Ancak aşağılık biri

benim gibi aşağılık birine saygı duyabilir

Aşağıladığım birini sevemem

Jack'i sevdiğime göre

onun beni sevdiğine inanamam

Nasıl kanıtlayabilir ki?"

Bölüm 2, s. 26-28

Evvel zaman içinde, Jack küçükken,

her an anneciğiyle olmak istiyordu

ve o çekip gidecek diye korkuyordu

daha sonra biraz büyüyünce

uzaklaşmak istedi annesinden

ve annesinin her an onunla olmak istemesinden

korktu

büyüyünce Jill’e âşık oldu

her an onunla olmak istiyordu

ve o çekip gidecek diye korkuyordu

biraz ilerlediğinde yaşı,

her an Jill’le olmak istemedi

onun her an Jack’le olmak istemesinden ve

Jack her an onunla olmak istemiyor diye

korkmasından

korktu

Jack Jill’i terk etmekle korkutuyor

çünkü Jill’in onu terk etmesinden korkuyor.

Jack Jill’in kendi –Jack’in– annesi gibi olmasından korkuyor

Jill Jack’in kendi –Jill’in– annesi gibi olmasından korkuyor

Jack korkuyor

Jill’in onun Jill’in annesi gibi olduğunu düşünmesinden

ve …… Jill’in korkmasından

Jack’in onun Jack’in annesi gibi olduğunu

düşünmesinden

Jill korkuyor

Jack’in onun Jack...

Devamını görmek için bkz.

Müge İplikçi, "Düğümler", Gazete Vatan, 17 Temmuz 2017

Geçen kendi halinde, akıllı ve hüzünlü bir adamla tanıştım. ‘Delireceğim’ diyor. ‘Belki de delirmişimdir...’ Bir yıldır oğlunu göremiyormuş. Neden diye ne siz sorun ne ben söyleyeyim. ‘Kendimi işime verdim ama hanım, bizim hatun, oğlanın annesi perişan’ diyor.

Sonra ‘dünyanın çivisi çıkmış’ diyerek etrafındaki insan ilişkileriyle ilgili son derece isabetli bir şeyler söylüyor. ‘Birine kibar kibar anlatırsın sana kükrer, sonra onun dilinden anlatırsın, başını önüne eğip çeker gider, bu haldeyiz işte’ diyor. ‘Bu insanlar, ah bu insanlar’ diye iç geçiriyor, ‘güce taparlar aşağılandıklarını bile bile...’ Dahasını da anlatıyor.

Onlar da aşağı yukarı şöyle:

Kendime saygı duymuyorum

Bana saygı duyan birine saygı duyamam

ancak bana saygı duymayan birine saygı duyabilirim.

‘Allah Allah’ diyorum ‘ben bu satırları bir yerden hatırlıyorum.’ Nedense aklıma gazeteler ve gazetelerin sayfaların...

Devamını görmek için bkz.