Metis Yayınları ve Divan Derneği'nin ortak yayını olan kitap, Divan Derneği tarafından düzenlenen kolektif çeviri atölyesinde çevrilmiştir. Divan Derneği'nin bu ilk çalışmasına iki Fransız şair, Claude Esteban ve Emmanuel Hocquard davetliydi. 28-30 Eylül 1995 tarihinde İstanbul'da yapılan atölye çalışması, Avrupa Çağdaş Şiir Çeviri Merkezleri Ağı'nın etkinliklerinden biri olarak gerçekleştirildi. Metis Edebiyat'ta aynı şekilde çevrilmiş üç kitap daha var: Claude Esteban, Sabahın Basamaklarında, Tony Curtis, Bir Dağ Yolunda, Nuala Ní Dhomhnaill, Denizkızı Hastanede. Emmanuel Hocquard’ın bir şiirini alıntılamak yerine, kitabın sonunda yer alan ve bizce çok anlamlı bir parça olan “Okumak” adlı metni sunuyoruz.

"Okumak", s. 30-32

Okumak, görmek gibidir: görmeyi ve okumayı öğrendiğimiz gibi görür ve okuruz, zorlayıcı biçimde, bilinmeyeni önceden bilinene götürerek. Yani onu yok ederek. Sonuç sıfır. Sanırım bu yüzden, birçok insan imgeleri ve mecazları sever: sürpriz etkisi geçtiğinde, aykırılığın arkasında olanın, aslında tanıdık oluşunu farketmekte güven verici bir şey vardır. İleti çözülür, ayaklar yere, sıfır noktasına basar.

Burada, başka türlü yaklaşmak gerekir. Sorun, yazılmış olanın arkasında ne olduğunu sormak değil, yazılmış olanı okumaktır. Bunu yapmayı öğrenmediğimiz için de, bu zordur. “Gözümün önünde olanı görmek, benim için ne kadar da zor!” diye yazıyordu Wittgenstein. O zaman okumak için, okuma alışkanlıklarımızdan, en azından bir bölümünden sıyrılmamız gerekir. Louis Zukofsky şöyle diyordu: “Yapılacak tek şey, alışkanlıklardan kurtulmaktır. [...] Böylelikle, ansızın bir şey görürüz.”

Biz bu yüzden, şairlerin kendilerini anlattıklarını sanırız. Bu ağıtın...

Devamını görmek için bkz.