"İleride bir zaman, bir çocukla birlikte yaşamanın" düşünü kuran bir adamın öyküsü...

"Çocuk, camlı bölmenin ardında gösterildiğinde, yetişkin yeni doğmuş bir bebek değil, eksik bir insan gördü orada..."

Peter Handke'nin bu anlatısı da tıpkı Solak Kadın gibi, yaşama denen akışın ortasında durup yeni bir deneyime açılmayı isteyen birinin, bir "baba"nın başından geçenler. Çocukla birlikte hayatı yeniden tanımlayan, gören, dinleyen ve değişen birinin öyküsü; başka bir deyişle, "çocuğun öyküsü" ile tamamlanan bir "babanın öyküsü"; gene başka bir deyişle, "ileride bir zaman bir çocukla birlikte yaşama" düşünü gerçekleştirmenin güncesi...

Açılış bölümü, s. 9-16

İleride bir çocukla birlikte yaşamak, yeniyetme için bir gelecek düşüydü. Sessizce sürdürülen birliktelik, bir an süren bakışmalar, onun yanına çömelmek, saçlardaki düzensiz bir yiv ve mutlu bir uyumun yakınlık ve enginliğine ilişkin hayalleri de, bu düşün parçasıydılar. Hep dönüp geri gelen bu tablonun ışığı karanlıktı; yağmurun başlamasından hemen önce, otlardan bir halenin sarmaladığı, kaba bir kumla kaplı boş bir avlunun ortasında, hiç açık seçik görülmeyen, hep sırtında, ardında hissedilen bir evin önü, yüksek, geniş, yer yer uğuldayan ağaçların, sık örgülü yaprakların altı. Çocuk düşüncesi de, geleceğe yönelik belirleyici olduklarına inandığı diğer iki büyük beklentisi gibi, alabildiğine doğaldı; kendisi için yaratıldığına inandığı ve baştan beri bilmediği çevrelerde hep ona doğru yönelen bir kadının ve ona insanca bir özgürlük sözü veren bir mesleğin varlığıyla ilgili diğer iki beklentisi gibi; oysa tabii ki bu üç özlem, bir kez olsun tek b...

Devamını görmek için bkz.

Beril Yalçın, “Öykülerin en güzeli...”, Radikal Kitap Eki, 8 Temmuz 2005

Romanları, tiyatro oyunları, deneysellikten hoşlanan usta kalemi ve Yugoslavya'nın bölünmesine yol açan savaşta NATO'nun Sırplara müdahalesinin yanlış olduğu yolundaki şimşekleri üzerine çekmesine neden olan düşünceleri ile sıra dışı bir aydın olarak tanınan Peter Handke, Çocuğun Öyküsü'nde tüm güzelliği ayrıntılarında gizli olan bir konuya, çocuk ve yetişkin arasındaki iletişime odaklanıyor.

Kalecinin Penaltı Anındaki Endişesi ve Solak Kadın romanlarında, konu sıkıntısı çekmediğini daha kitapların adlarından belli eden ve Hiçkimse Koyu'nda Bir Yıl adlı romanında da 'ne yazmalı?' sorusuna yanıt arayarak yine ilginç bir konu seçen Handke, Çocuğun Öyküsü'nde de farklı bir anlatıyla okur karşısına çıkıyor. Öncelikle, çocuklar hakkındaki eserlerde sıklıkla görüldüğü üzere, çocuk ne bir felakete uğruyor, ne de annesi ve babası onun için büyük fedakârlıklara katlanıyor... 1942 A...

Devamını görmek için bkz.