Önsöz, s. 11-12.

Vatan bildiğim yerde vatandaş sayılamıyorum. Vatanım sanılan yeri vatan sayamıyorum. Ben Türkiyeli bir Ermeniyim. Köküm Anadolu'da. Doğum yerim İstanbul. İstanbul benim canım.

Doğduğum yerdir vatanım. Ermeni doğdum diye Ermenistan bana vatan olmalı değil. "Git de vatanını gör" diyenler, bunu yanlış bilenler.

Türkiyeli bir Ermeni'nin, başka Ermenilerin vatanı olan yeri ziyaretinden izlenimleridir bu kitap. Yansız, önyargısız, salt bir izlenim kitabı... Gezi kitabı hiç değil. Yalnızca duygu kitabı... karmakarışık duygulardan örüldü.

Gün yüzü görmesi için, tüm o karmaşık duyguların sindirilmesi için bir yıl geçmesi gerekti. Paylaşılmak için can atan bir dolu anı birikti. Hiçbir düzene uymadan, öyle rastgele belleğe tıkılan bir dolu anı.

Zamanı geldiğinde her biri, düzensiz olarak tıkıldığı o yerden, kendi düzenini kurarak ve de kendiliğinden sayfalara döküldü. Hiçbiri süslenmedi. Tastamam olduğu gibi, yaşandığı gibi yazıldı. Etkilenip, duygulanmalar da öyle.

Doğrusu bu derece isteksizce gittiğim bir yerde bunca çok şeyden etkilenebileceğim aklımın ucundan bile geçmezdi. Öylesine ilginç ve unutulmaz duygular yaşadım ki paylaşmadan edemedim. Her şeyim gibi duygularımı da paylaşmayı severim, tanıyanlar bilirler. İlk kitabım olan İçimiz Isınsın Biraz'da da aynı şeyi yapmıştım, Agos gazetesindeki "Kaplumbağa" köşemde de aynı şeyi yapmaktayım.

Kaplumbağa... sevdiğim yaratık. Her yere, her şeye geç kalan yaratık. Evini sırtında taşıyan yaratık. Güvensiz olduğunda kabuğuna çekilen yaratık. Belki de benzediğim yaratık. Ağır gider, kararlı gider.

Bir yıl sürdü düşünüp karar vermem... içimde saklamak yerine paylaşmaya, yaşanmış bu duyguları. Destek gördüm, teşvik gördüm dostlardan. "Yaz," dediler, ben anlattıkça.

Derler ki yazabilen insanlar çok konuşamazlar. Ben onlardan değilim. Hem yazar hem konuşurum... gevezeyim. Fışkırınca zapt edemem. Hem söylerim hem yazarım. Yazmak iyi bir şey. Söylenenler dinleyenlerle sınırlı kalır. Her dinleyenin belleğinde değişir, zaman içinde uçar gider. Yazılanlar ise geleceğe uzanır.

Doğru bir karar verdiğimi sanıyorum "Tamam o zaman, paylaşayım bari ben bunları," derken.... her bir anıyı, her bir duyguyu, belleğimden, yüreğimden tek tek çıkarıp kaydetmeye başlarken.

İçtenlikle, açık yüreklilikle ve sevgimi katarak kaleme aldım hepsini. Hiçbir önyargım yok. Hiçbir önyargı olmadan okunmasıdır dileğim.

Özellikle belirtmeliyim ki beni en çok etkileyen, halkların benzerliğiydi. Aynı dağa sevdalanmış bu iki ülkenin insanları birbirlerine çok benzemekteler. Sevmedikleri şeyin, birbirlerinin aynı olan, kendi kötü yanları olduğunu bir fark etseler birbirlerini sevecekler.

Yüreklerini avuçlarına alarak... dün'ü sorgulamaktan vazgeçip gün'e odaklanmayı bir öğrenseler...