Ilgın Sönmez, “Kültürün ruh sağlığına katkısı”, Milliyet, 21 Mayıs 2003

Doç. Dr. Kemal Sayar, Kültür ve Ruh Sağlığı'nın önsözünde son derece ince, narin, erdemli bir laf etmiş: "Psikiyatrlar, hayatın kırılganlığının cisimleşmiş ifadeleri olan kişilere, -hastalara- yardımcı olmaya çalışırlar." Nörokimyasal etkenleri saymazsak üfürükten nem kapan, radarı hassas, her an incinmeye müsait insanlar hastalanırlar gerçekten de! Çıldırırlar, çünkü etraflarındaki her şey onları dehşete düşürür. Çıldırırlar, çünkü üzerlerine bombardıman halinde hücum eden ‘karşıt güçler’ karşısında çaresizlik bacayı sarar! İyi de küreselleşen yeni dünya koşullarında, farklı kültürlerin etkileşmesi sonucu ortaya çıkan ortam ‘çıldırmaya müsait kırılganları’ nasıl etkiliyor dersiniz? İçinde bulunduğumuz tutarsızlıklar çağını, melez çağı kastediyoruz. Kültürel psikiyatrinin temel önermesi de böyle bir şey zaten. İçinde yaşadığımız koşulların, yediğimizin, içtiğimizin, terbiye ediliş, çocuk yetiştiriş biçimimizin, yani kültürün her türlüsünün, ruhsal rahatsızlıkların oluşumuna, biçimlenmesine ve dışavurumuna etkilerini araştırıyor. Kültürlerarasılaşılan bu dönemde, herkesin horozu kendi çiftliğinde ötemiyor. Yan çiftlikteki horoz ya ötmek için ziyarete geliyor ya da tüm horozların sesleri birbirine karışıyor. Çağdaş horozlar farklı ötme teknikleri ve uygulamaları geliştirmek durumunda! Artık horozlar melez! Kırk yılın jiletçi Müslüm Baba’sının Teoman şarkısı söylemesinden tutun, Saddam’ın oğlu Uday’ın gizli odasında ele geçen Amerikan pornolarına, New York’taki Çin Mahallesi’ne, Londra’nın en pahalı otelindeki Türk hamamına, akupunktur yaptıran İsveçli’den, Mozambik’teki kabile reisinin ayağındaki Converse ayakkabıya, Taiçi ile stres atan Avrupalı kadına kadar bu dünyada her şey birbirine girmiş durumda. Bu yüzden kültürel psikiyatri uzmanları da kendilerini toplumun fertlerini içeriden anlamaya adamış işte!

Kültür ve Ruh Sağlığı'nda, kültürün ruh sağlığı ve ruh hastalığının anlaşılması aşamasında bize ne şekilde yardımcı olduğu, sorgulayıcı ve eleştirel bir yaklaşımla açıklanıyor. Büyük çoğunluğu 1999’da Trabzon’da gerçekleştirilen Psikiyatri Sempozyumu’nda yapılan konuşmaların metinlerinden oluşan bu kitap, Batı psikiyatrisinin ve kültürünün mutlakiyetine itiraz ediyor.