Sennur Sezer, “Cezayir’i Anlamak ya da Cezayir’de Kadın Olmak”, Cumhuriyet Kitap, 30 Ocak 1997

Halide Mesudi, kimliğini değişik biçimlerde ifade ediyor: "Hem Berberî, hem Müslüman hem akılcı" ya da "Laik, cumhuriyetçi ve feminist". Bu tanımlar, söyleyişiyi yapan gazeteci yazar Elisabeth Schemla'yı şaşırtmış. Oysa Türkiyeli okur için tanıdık hatta akraba tanımlar. İslam'a inandığını söyleyen, başını örtmeyen, dinsel inançlarda ulusal gelenekleri korumak isteyip, inançları akılla yorumlayan, inançta ve yaşamda "Araplaştırmaya" karşı çıkan, laik cumhuriyetçi ve feminist kadınlar Cezayir'de köktendincilerin hedefi.

…

Fransız kültürünün Cezayir aydınlanma etkisini olumlayan Mesudi, Cezayir'in bugünkü durumundan, Fransız sömürgeciliğini sorumlu tutuyor: "Yobazlar, bütün totaliter hareketlerde olduğu gibi toplum üzerinde mutlak bir denetim kurmak istiyorlar ve bunun her şeyden önce kadınların cinselliğinin denetlenmesinden geçtiğini çok iyi kavramış durumdalar. Bildiğin gibi Akdeniz ataerkilliği böyle bir denetimi çok kolaylaştırmaktadır. Ayrıca bütün saflık yanlıları gibi, demokrasinin ayrılmaz parçası olan farklılıktan nefret ediyor ve farklı olanı ezmek istiyorlar. Oysa kadınlar, bir yandan arzunun, baştan çıkarıcılığın, gizin, heyecanın kaynağıdırlar, bir yandan da doğrudan bedenlerinde yazılı olan bir farklılığın, ötekiliğin taşıyıcısıdırlar. İşte İslamcılar bu yüzden, biyolojik farklılığın gözle görünür işaretlerini yok etmek, örtmek, saklamak istemektedirler. Bu buyruğa uymayı reddedenler aranan hedef haline geliyorlar, çünkü yobazların insanları kendi etraflarında toplamak ve harekete geçirmek için ihtiyaç duydukları ötekini, farklıyı cisimleştiriyorlar. Kadınlar toplumun en güçsüz kesimi oldukları ve Cezayir'de daha önceki sistemler, sömürgecilik ve FLN tarafından daha da güçsüzleştirildikleri için bunu yapmak hiç de zor olmuyor."

…

Halide Mesudi, konuşmasında, ülkesindeki insanların çoğunluğunun kendisi gibi düşündüğüne inanmanın rahatlığı içinde yapıyor tüm saptamalarını: "Benimkisi gibi medyadan duyulma şansı olan birkaç kişinin sesi, toplumdan kopuk, üç beş kişinin sesi değildir. Bu ses Cezayir'de işitilmeyi bekleyen sivil toplumun sesidir."