İlişki, s. 55

...İlginçtir, gelip yıkıldığı yer, yine doğduğu yer oldu. yüzünde ilk anda belirmiş olan o korkulu ve utangaç seyirmenin benim gözüme yakalandığı ve gözümde kalakaldığı, oradaki kimseye çevrilmemiş ve içgüdüyle sarsılmış bakışının belleğime kazındığı yere yığıldı kaldı. karmaşa, kamaşma duruluyor... ölgün kıvılcımlı küller uçuşup dökülüyor üstüme başıma...

...Artık sadece ve yine ve hep: yuvarlanacak sersem sepet yürüdüğü yamaçlardan tökezleyip. ve bir de ben çelme takıp rüyalarımın içine düşüreceğim onu –bir şiddet eylemi olarak.

İstanbul'un bu yapış yapış nemli gecesini, cennetlerinden kovulup kentin damlarına, çöplüklerine üşüşmüş martıların kimseye yâr edeceği yok– kimse onların bu cıyak cıyak şikâyetlerinden, bu yırtıcı bağırtılarından sıyrılıp bu geceye sığınamaz; geceyi kişiselleştiremez!

Gecenin içinde duran herkes ya her şeyini bu dinmeyen martı sapkınlığının yanına uydursun ya da bu geceden dışlansın!...

Kimbilir şimdi ne kışkırttı onları? belki onunla benim arama serilmiş cançekişmenin elektriği, yitirdikleri ölü Marmara'ya artık yerleşmiş bir ağıt? yakarış? lanet?.. ya da türk kutlamalarının yakınlarda patlayan havaifişekleri.. bana ne, kime ne– ama müdanasız dalıp çıkıyorlar eleğe dönmüş bu zaman parçasına hiç ara vermeden.

Gökte parıl parıl bir yarım ay hızla akan pırtık bulutlara tutunup bırakıyor, yarasalar pike yapıyorlar üstümden, dişi ve erkek köpeklerim gergin bir bekleyiş içinde titriyorlar yanımda– birazdan, üst bahçelerden avlanmaya inecek gelincikleri bekliyorlar. Gelinciklerin koparttığı cayırtı onların av karşısındaki büyülenmelerinden mi geliyor, boğazlanan farelerden mi bilinmez; fakat kısa süren bir infazın sesi..

Beklenmedik, uğursuz bir yel esti geçti yaprakları hışırdatarak, "sabah!" diye düşündüm, ve yarım ay da soluk bir paçavra gibi göğün ucuna kaydı, ışık belirdi. Gecenin son yarasası aydınlığa yakalanan kör ve sağır gövdesini kadife kanatlarının telaşıyla üstümde döndürüp beni ürpertti, nihayet loş bir kuytulukta kayboldu gitti. Uzaklardan ezan sesi duyuldu, köpek ulumaları.. serçelerin çaçaron şamataları bir daha asla susmayacak martı arsızlığına eklendiğinde uyumamış bütün canlılar bildi ki geri döndürülemez bir şey, gün, başlıyordu.

Şimdi: kâğıtlarla mı küllerle mi?