Gündelik hayatta hangi araçlarla, nasıl politik aktörler oluyoruz?

Bu soruya yanıt arayan Sokak Siyaseti'nin üç temel kabulü var: Siyaset bir inşa sürecidir; bu süreçte kurulan yapılar gündelik yaşam içinde tekrar tekrar yıkılır ve yeniden yapılır; siyasetin gündelik inşası sokakta şekillenir.

Yazar siyasetin şekillenmesinde devlet, ulus, egemen kültür gibi makro yapıların rolüne öncelik veren yaklaşımların aksine, özneler ile toplumsal yapılar arasındaki ilişki biçimlerine odaklanıyor, sokak siyasetinin diğer kolektif eylem ve toplumsal hareket biçimleriyle temas ve farklılık noktalarını inceliyor. Berlin'deki grafiticiler ve işgal evi sakinleriyle yapılan saha çalışmasından örneklerle somutlanan çalışmanın ekseninde, günümüzün siyasi krizi ile bu toplumsal hareketlerin ilişkisi var: "Eşitlik ve özgürlük ideallerinin pazara hâkim güçlerin çıkarları lehine massedilmesi, refah devleti kurumlarının çözülmesi, seçim sonuçlarının halkı temsil ettiğine dair inancın azalması ve tüm bu sorunları kapsayan bir mesele olarak ... kriz tartışmalarının ardından gelişen güncel toplumsal hareket repertuvarları, fiziki bir uzam ve bir metafor olarak sokağın içinden, siyasal katılımı merkezsizleştirmeye, yersizyurtsuzlaştırmaya çalışıyorlar."

Funda Çoban'ın siyaseti yeniden düşünmeye çağrı niteliğindeki bu önemli katkısının, okurların ilgisini hak ettiğine inanıyoruz.

Giriş Bölümünden, s. 15-18

Tavuk mu yumurtadan, yumurta mı tavuktan... Sosyal bilimcilerin adeta kaderidir cevapları itibariyle bunlara benzeyen soru(n)larla uğraşmak. Tabii kendi dillerince, kendi dertlerince...

Yaşamın özneleri olarak bireylerin mi tarih yapımında esas aktör oldukları yoksa içinde yaşadığımız sistemin mi bizleri belirlediği işte bu sorulardan biri. İçinden çıkılması güç bir ikilem.

Neyse ki, sosyal bilimciler bu soruya çokça cevap vermişler; fakat sadeleştirmek adına buradan türeyen tartışmaları iki cephede özetlememiz mümkün: Bir yanda, toplumu (sosyal sistemi) belli birtakım işlevleri olan altsistemler ile bu altsistemler arasındaki ilişkiler esasında inceleyen, bu vesileyle makro tabir edilen kavramlarla iş gören, Durkheimcı fonksiyonel sosyolojinin mirasçısı Talcott Parsons’un geliştirdiği sistem teorisinin izleyicileri mevcut. Sistemci teorisyenler, özetle dil, kültür, politika, din vb. kategorilerden oluşan alt birimlerin m...

Devamını görmek için bkz.

Ali Koçak, "Akademik çalışmalarda bir dipnot olarak ‘Gezi’", Dünya Bülteni, 1 Haziran 2015

Gündelik hayatta hangi araçlarla, nasıl politik aktörler olunduğunun peşinden giden Funda Çoban’ın Sokak Siyaseti'nin üç temel kabulü var: Siyaset bir inşa sürecidir; bu süreçte kurulan yapılar gündelik yaşam içinde tekrar tekrar yıkılır ve yeniden yapılır; siyasetin gündelik inşası sokakta şekillenir.

Sokak Siyaseti: Siyasalın Gündelik Kuruluşu Bağlamında Bir İnceleme isimli çalışma, siyasi yapı ile siyasi failler arasında kurulan ikilikte “kurumsal politik mekanizmaların sağladığı imkânlar saklı kalmak koşuluyla, gündelik yaşamın akışı içinde “Sıradan insanlar politik süreçlere nasıl ve hangi araçlarla katılırlar?” sorusuna cevap arıyor.

Yazar siyasetin şekillenmesinde devlet, ulus, egemen kültür gibi makro yapıların rolüne öncelik veren yaklaşımların aksine, özneler ile toplumsal yapılar arasındaki ilişki biçimlerine odaklanıyor, sokak si...

Devamını görmek için bkz.

Nazan Maksudyan, "Ev kira, mahalle hepimizin!", K24, 25 Haziran 2015

12 Eylül darbesi sonrasında doğan kuşaklar için siyasi partiler, meclis, seçimler gibi siyaset mekanizmaları soyut ve uzak birer politika alanı gibi görünür, 60'lar 70'ler siyasetine rengini veren silahlı devrimci hareketler göze alınamayacak kadar tehlikeli ve sonuçsuz bulunurken, 1990'lardan itibaren gündelik hayatımıza ve yaşam alanlarımıza dair eylemlilik ihtimalleri kendilerine apolitik diyen kuşakları dahi siyasetin merkezine çekmeyi başardı. Susurluk Kazası neticesinde açığa çıkan karanlık ilişkileri protesto etmek için yapılan "sürekli aydınlık için bir dakika karanlık" hareketi, merkezsiz, örgütsüz ve spontane olmasına rağmen kitleselleşebilmişti. Eylemcilerinin belli bir kimliğe ait olmaması, sokağı eyleme dahil eden ve göstere göstere yapılan bir protesto olması birçok insanda "yalnız değilim" iyimserliği uyandırabilmişti. Ardından ABD'nin Irak İşgali protestoları, Türkiye'nin Irak'a...

Devamını görmek için bkz.