Ölmüş bir kadının hayatla hesaplaşması: Margit Schreiner doğumdan ölüme dek yaşamımızın her anını oluşturan çabalarımızın beyhudeliğini acı ama mizahtan da yoksun olmayan bir dille anlatıyor. Doğumla birlikte keşfetmeye başladığımız dünyanın giderek büyüsünü yitirişi, umut ve beklentilerimizin boşa çıkışı, hayat tarzımızın kalıplaşması, verdiğimiz kararların sadece görünüşte bir değişiklik yaratması ve olanaklarımızın giderek daralışı Schreiner'in elinde traji-komik bir bilançoya dönüşüyor.

“Her şeyin eskisi gibi olabileceğini düşünürüz hep. Ama bu doğru değildir. Hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır. Hiçbir şey. Kırışıklıklar hiçbir zaman düzleşmeyecektir. Ne duruş bozukluklarımız ne görme, işitme duyularımızdaki zayıflıklar ne de eklemlerimizdeki hasarlar giderilebilir cinstendir. Bir bacak kırığı, her şeyi değiştirir; tıpkı her burkulma, her deneyim, her aşk ve her sitem gibi. Her şey ardında izini bırakır. Özellikle de hayat.”

s. 55-7

(…)

Bunun ardından, elli ile altmış yaşları arasında insan güvensizlik duyar. Kariyer yapmış olalım ya da olmayalım, güçten düşeriz. O ana dek ulaşamadığımız hedeflerimize asla ulaşamayacağımızı biliriz, daha önceden koyduğumuz hedeflerin bazılarına ulaşıp ulaşmamamızdan bağımsız olarak böyledir bu. Meslek hayatımızda ne başarmış olursak olalım, tüm bunların bir anlamı olup olmadığını, olup olmayacağını sorgularız. Bir anlam bulamayız. Bunun nedeni aslında anlamın olmamasıdır. Ancak bunu kabullenmeyiz, dolayısıyla sabırsızlanırız. Başkalarına karşı olduğu kadar kendimize karşı da. Ellisi ile altmışı arasındaki insan, ergenlerden daha hassastır. Bazen ellisinden sonra yeniden ağlamaya başlar, ansızın müteveffa anne babasını anımsar. Bu durum canını sıkar, çünkü ansızın artık ona ait olmayan bir hayatın ritmine ayak uydurmak için canını dişine takmak zorundadır. Henüz anılara gömülme lüksü yoktur. Zırlayan bir eşe ve başına buyruk çocuklara da tahammül edemez. Ha...

Devamını görmek için bkz.

Hande Öğüt, “Eril tarih ve ölümsüz dişi”, Radikal kitap Eki, 2 Mayıs 2008

Şilili Maria Luisa Bombal'in, Borges'in hayran olduğu ünlü eseri La Amortajada (Kefen Giyen Kadın) ölmüş bir kadının hayatı üzerine poetik bir romandır. Paradoksal anlamda, ölüm kadının yaşaması gereken hayata tabutunda yatarken dönüşür; nihayetinde göğe doğru yükselir, hayatın gerçeksizliğinden uzaklara... Ölmüş bir kadının hayatla hesaplaşmasını anlatan Hayal Kırıklıkları Kitabı'nda da Margit Schreiner, doğumdan ölüme dek yaşamın her anının beyhudeliğini, ölümün kadının yaşamayı arzuladığı hayata geçişinin bir eşiği oluşunu anlatıyor; dişil bir humour içinden, geleneksel roman kalıbını bozuşturup 'kadın yazısı' kullanarak. Irigaray gibi 'ölümsüz dişi'yi destekliyor Schreiner, dünyadan çekip gittikten sonra kendi olan hayata sahip çıkan bir kadındır anlatıcı. Sembolik dünyanın içine girip işlevsel bir erkeğe dönüşeceğine, fallik olan her şeyden kaçar. Kadınca erdemlerin yüceltilmesinin, ...

Devamını görmek için bkz.