"...kuşkuya yağmaya ve terk edilmişliğe karşı, yanıtımız yaşam'dır. Ne tufanlar, ne salgınlar, ne açlıklar, ne felaketler, ne de hatta yüzyıllar boyu birbirini izleyen sonu gelmez savaşlar, yaşamın ölüm karşısındaki dayanıklı üstünlüğünü kırmayı başarabildi. Hep büyüyen, hep hızlanan bir üstünlük..." – G. G. Marquez, Nobel konuşması, 1982

Gabriel Garcia Marquez, 1982 Nobel Ödülü'nü alan Latin Amerika'nın ünlü "büyülü gerçekçi"sinin olağandışı bir portresi.

Marquez, uzun yıllar birlikte çalıştığı dostu, Kolombiyalı romancı Plinio Apuleyo Mendoza'yla yaptığı içten söyleşide politik görüşlerini, aile yaşamını, kültürel etkilenmelerini yansıtıyor. Latin Amerika insanının gerçeğini ve yalnızlığını 17 ayrı dilde evrenselleştiren Marquez Orta ve Güney Amerika'da verilen mücadeleye duyduğu güveni, Nikaragua ve Küba ile dayanışmasıyla dile getiriyor. Ülkemizle büyük benzerlikler taşıyan koşullardan filizlenen Marquez'le yapılan bu söyleşinin, yalnızca onu daha iyi tanıtmakla kalmayıp kültür sorunu ve romanın bugünü üstüne de yeni boyutlar getireceği inancındayız.