Anna Banti (1895-1985). Asıl adı Lucia Lopresti olan İtalyan romancı, sanat tarihçisi ve çevirmen. Roma Üniversitesi'nde sanat tarihi okuduktan sonra.

1940 yılında doğduğu şehir olan Floransa'ya döndü ve hep orada yaşadı. 1950 yılında, evlendiği ünlü sanat eleştirmeni Roberto Longhi ile birlikte Paragone dergisini kurdu ve kısa sürede saygın bir yer edinen derginin edebiyat bölümünü yönetti. Son derece üretken bir yazar olan Banti çeşitli kurmaca eserlerinin yanı sıra sanat tarihi monografileri de yazmış, Virginia Woolf ve Colette gibi yazarların bazı eserlerini İtalyancaya çevirmiştir.

Edebiyat ve sinema alanında çok sayıda eleştiri yazısı da yazan Banti'nin, hem klasik hem çağdaş yazar ve sinemacıları ele aldığı bu son derece derinlikli yazılarından bir bölümü Opinioni (1961) adlı kitapta yayımlanmıştır. Banti'nin bu tür yazılarında üzerlerinde en çok durduğu isimler olan Stendhal, Balzac, Manzoni, Verga, Serao, Mansfield ve Woolf aynı zamanda kendi kurmaca eserlerinde de etkisi en çok hissedilen yazarlardır.

En çok 1947 yılında yayımlanan Artemisia romanıyla tanınan Banti'nin diğer kurmaca eserleri arasında şunlar sayılabilir: Itinerario di Paolina (1937), Il coragiio delle donne (1940), Sette lune (1941), La donne muoiono (1951), Allarme sul lago (1954), Le mosche d'oro (1962), Noi credevamo (1965) ve son romanı Un grido lacerante (1981).