s. 35.36.

TAŞA BAĞLARIM ZAMANI

"Bizim yüreğimiz göçük dönerken

Kentlerin varoşlarına. Sandallarını buluta

Bağlayan göçmen balıkçılara döndük.

Sonbahar kokan odalarına döndü

Kadınlar uzun yolculuklardan. Bu sefer

Uzun sürdü çapalamak şafağı."

Sarıasma kuşu Gözne bağlarını dolandığında

Mersin uyuyan denizi uyandırmıştı.

"Hadi şimşeği verin bize" diyordu

Yaşlı bir adam gözlerini kısarak

Dağ yolunda değişmeler içindeyken taşlar.

"Akdeniz'de taşa bağlarım zamanı,

Çamlar gecenin çobanı" diyordu

En çılgınımız elinde ayçiçeği kalpağı.

Köpekler yakındı, hissediyorduk

Serçeler yorgunluğumuzun ikinci, üçüncü yoldaşı

Beraber döndük kentin yıkıntılarına

Kitaplarımızın yakıldığı
(O da başka bir ölümdü)

Ağır sessizlik ânları ayaklar altında

Ağır yükü onurun ağrılı sanrı.

Tabaklar bardaklar kaşık sesleri

Bütün zamanlar boyunca kulaklarımda.

Ne zamandı? Yemek yiyenler kimdi?

Ağlayanlar isli gök altında.

Sonunda denize baktık, öylesine incelikle,

Kimsenin farkında olmadığı denize

Hadi dedi bunları yaz, şimdi anlattıklarımı

Bu insanlar ne ister? Kendileri kanatsız

Kuşken. Hangi erinç doldurabilir

Kalan günlerini. Bize de kalmaz tek

Bir ağaç, tek bir kuş, tek bir rüzgâr.

Kürekler elimizdeyken açılalım denize,

Enginler bilge kaygılarımızın erinci.

Kim alıkoyabilir bizi? Bulabilseydik sevgiyi

İnsan yüzlerinde kucaklardık direkleri.

Eyvah! Geçen her ân bir buğu,

Kim karşılayabilir "başka bir ölümü?"