Önsöz, s. 35-6

Yaşamım boyunca yaratıcılığın büyüleyici soruları aklımdan çıkmadı. Bilim ve sanatta özgün bir fikir, bilinçdışından niye şu anda "fırlayıveriyor?" Yetenek ile yaratıcı edim (act) ve yaratıcılık ile ölüm arasındaki ilişki nedir? Bir mim ya da bir dans, neden böylesi bir tad veriyor? Homer, Truva Savaşı gibi külliyetli bir olguyla karşılaştığında, bunu nasıl tüm Yunan uygarlığının ahlakı için yol gösterici olan bir şiire inceltti?

Bu soruları kenarda duran biri olarak değil, sanata ve bilime bizzat katılan biri olarak sordum. Bu soruları, mesela, kâğıt üzerindeki iki rengin önceden tahmin edilemeyecek bir üçüncüyü doğuruşunu görmenin heyecanından çıkarıp sordum. İnsan olmanın ayırdedici özniteliği, onun, evrimin yakıcı koşuşturması içinde bir an için durup, Altamira ya da Lascaux'daki mağara duvarlarına bizi hâlâ hayranlık ve huşu içinde şaşkınlığa düşüren şu kahverengi-kırmızı geyik ve bizonları resmetmesi değil mi? Bizzat güzelliğin kavranışının, doğruya giden bir yol olduğunu düşünün; "zarafet"in –fizikçilerin buluşlarını anlatmada kullandıkları anlamda– nihai gerçekliğin bir anahtarı olduğunu; Joyce'un, sanatçının, "soyunun yaratılmamış vicdanı"nı yarattığını söylerken doğruyu söylediğini düşünün!

Bu bölümler kendi düşünüp taşınmalarımın kısmi bir kaydı. Kolej ve üniversitelerde yapılan konuşmalarda doğdular. Gözüme tamamlanmamış göründükleri için onları yayımlamakta hep tereddüt ettim – yaratının gizemi hâlâ sürüyordu. Sonra "bitmemişlik" niteliğinin hep kalacağını, bunun bizzat yaratıcı sürecin bir parçası olduğunu anladım. Bu anlama, konuşmaları duyan birçok kişinin yayımlamam için beni zorlamaları ile çakıştı.

Memnuniyetle belirtmeyi borç biliyorum; kitabın adı aklıma, Paul Tillich'in Olma Cesareti'nden (Courage To Be) geldi. Ancak kişi bir boşluk içinde olamaz. Varlığımızı yaratarak ifade ederiz. Yaratıcılık oluşun zorunlu bir devamıdır. Dahası, başlıktaki cesaret sözcüğü birinci bölümün birkaç sayfasının ötesinde, yaratıcı edim için esas olan, cesaretin özel bir çeşidine değinmektedir. Yaratıcılık tartışmalarında bundan nadiren bahsedilmekte ve hakkında daha da azı yazılmaktadır.

Müsveddenin hepsini ya da bir bölümünü okuyup benimle tartışan birkaç dostuma teşekkürlerimi ifade etmek istiyorum:

Ann Hyde, Magda Danes ve Elinor Roberts.

Bu kitabı derlemek bana genelde olduğundan daha fazla zevk verdi, çünkü tüm bu soruları tekrar düşünüp taşınmama vesile oldu. Umudum yalnızca, bu kitabı derlerken aldığım zevki okurun da almasıdır.