Jacques Vergès (1925-2013) Katalan asıllı bir Fransız babayla Vietnamlı bir annenin oğlu olarak Fransız sömürgesi Réunion Adası'nda doğdu. II. Dünya Savaşı'nda Cezayir'de, Fas'ta, İtalya'da ve Fransa'da direniş hareketlerine katıldı. 1945'te Fransız Komünist Partisi'ne (FKP) girdi. 1955'te avukatlığa başladı. Cezayir Kurtuluş Savaşçılarının davalarına baktı. Ünlü "kopuş savunması" kuramını o sırada uygulamaya başladı; bu davalarda uyguladığı savunma stratejisiyle, müvekkillerine yüklenen suçları inkâr etmeden, koparttığı gürültü sayesinde idam edilmelerini engellemeyi başardı. 1957'de FKP'den ayrıldı ve az çok "başına buyruk" hareket etmeye başladı. Bağımsız Cezayir Dışişleri Bakanlığı Afrika İlişkileri sorumlusu olarak Mozambik, Angola ve Afrika'daki diğer bağımsızlık savaşlarında rol oynadı. Çin'e gitti, Mao'yla dostluk kurdu. Devrim adlı aylık bir dergi çıkardı. 1965' te Bumedyen Ben Bella'yı devirince Cezayir'e döndü ve avukatlık mesleğini burada sürdürdü. Cezayir'de daha önce Kurtuluş Savaşı'nda savunmasını üstlenerek idamdan kurtardığı Cezayir kahramanlarından Camila Buhired'le evlenerek Mansur adını aldı. Aynı yıl El Fetih ve FKÖ militanlarını savunmak için çağrıldığı İsrail'e gitti. 1970-79 arasında ortadan yok oldu ve Fransa'da tekrar ortaya çıktığında bu süre içinde nerede olduğu ve ne yaptığıyla ilgili hiçbir bilgi alınamadı. 1979'da romanı Ajanda yayımlandı. Kızıl Ordu militanları da dahil çeşitli davaların savunmasını yaptıktan sonra eski Nazi Klaus Barbie'nin savunmasını üstlendi. Bu davayı almasının nedenini, "bu tip davaların topluma sorun çıkarması" olarak açıkladı. Ona göre bu, "dünyada barbarlığın 1939'da başlayıp 1945'te bitmediğini, sömürgelerde yıllardır sürdüğünü," göstermenin bir yoluydu. Çeşitli teröristlerin davalarına bakma gerekçesini "romantikliğe ve özveriye saygı" olarak açıklayan Vergès, her suçun topluma sorulmuş bir soru olduğuna inanmaktaydı.