Fatma Kahraman, “Kamikazede ‘tepe taklak’ olmaya davet!”, Vatan Kitap Eki, 9 Mart 2011

Tepelitaklak temel olarak hobisi kuş gözlemciliği, branşı ise felsefe olan İzmirli bir üniversite hocası ile uzatmalı asistanı Tayyar’ın maceralarını konu alıyor. Ancak ne karakterler ne de anlatı düz bir çizgi halinde... Tayyar’ın trajikomik çocukluğunu öğrenirken kafanızın üzerinden pamuk ördekler uçabilir! Felsefi düşüncelere yoğunlaştığınız bir anda kendinizi kimsenin bilmediği bir içkili mekânda bulabilirsiniz! Çeşitli ödüller aldığı çizgi film çalışmalarıyla tanınan Ahmet Sipahioğlu bu romanında, aynı zamanda toplum ve toplumu oluşturan bireylere keskin ve eleştirel bir bakış açısıyla bakıyor.

Kitap, Tayyar’ın kendini takdimiyle başlar. Tayyar, havacı olmak isteyip olamayan babasının verdiği ismi taşımaktadır. Tayyar’ın bu komik hikâyesinin ardındaki trajediyi sonradan öğreniriz. Sonraki bölümlerde Tayyar’ın Urla’da yaşayan ailesi ve dolayısıyla Urla’yı tanıyoruz. Yine alıştığımız denizel turistim iklimden farklı bir iklimle…

Roman içinde Kuşların Destansı Yolculuğu bölümüyle ikinci bir hikâye canlanıyor. Henüz uçmayı öğrenememiş pamuk ördeklerin biyolojiden bağımsız “insanlar dünyasında” birer canlı olarak tanıyoruz.

Bu arada, özel üniversitelere karşı olan Bülent Hocaya özel üniversitelerden birinin teklifini kabul eder ve karşılaştığı laubali öğrenciler yüzünden büyük bir hayal kırıklığına uğrar. Bülent Hoca, felsefeyle olduğu kadar kuşlara da ilgilenmektedir. Önceki bölümde duygusal bir bağlamda değinilen kuşların göç etme konusu tamamen bilimsel desteklerle hoca tarafından açılanır. Böylece iki hikâye aynı düzleme girmeye başlar.

Hoca, zaman zaman Türkiye’deki felsefe etkinliği hakkında fikirleriyle öğrencileriyle iletişim kurar ancak; artık tümden alkol bağımlısı olduğundan öğrencilerini de alıp her zaman takıldığı alkol mekanına gider ve sarhoş olur. Anlatıcı bu arada lafı yine bir ördeğinin hayatına getirir. Bir pamuk ördeğinin yaşadığı yeri öğrenip onu bulmaya giden hocanın ördekle yolları acı bir olayla kesişir.

En sonunda ise, hocanın bir öğrencisi, bacaklarının dizden aşağısını kaybetmiş ve oksijen tüpü vasıtasıyla nefes alabilen babasıyla havalimanının dış hatlar terminaline doğru yoluna gitmektedir. Böylelikle baştan beri “tepetaklak” olan anlatı düz bir çizgiye girer.

Tepelitaklak okuyucuyu lunaparka davet eden bir kamikaze bileti gibi. Okurken kamikazedeymiş gibi oturduğunuz yerden kıpırdayamayacak; savrulacak, “tepetaklak” olacak; bir solukta eğlenceli bir macera yaşayacaksınız.