"Çocukluğumuzda ağaçların üstüne yaptığımız evleri hatırlarsın... Çocukken tırmanıp içine girer, yaprakların arasında gözlerden uzak kalınca da evden kaçma planları yaparsın. Çocuklar ağaç evleri severler. Mesela lafı hiç gevelemeden sana son derece orijinal ama bir o kadar da sığ bir kadın olduğumu söylesem... bir anlamda, çok sığ. Rezaletten korkarım."

Özgün, harekete geçirici, dilinin sadeliği içinde okuyucuyu en beklenmedik anlarda sarsabilen bir yazar; ilk bakışta sıradan görünen yaşamların zenginliğini son derece kolaylıkla taşıyabilen öyküler...

Çok yazmamış ve yazmayı adeta işkence olarak nitelemiş bir yazar Bowles – gücünü yazarken acı çekme ile yazıyor olmanın doğurduğu gerilimden almış olsa gerek. Günah ve kurtuluş, düşsel ve gerçek, kadınlar ve erkekler, anneler ve kızlar – bütün bu ikilemlerin içinden geçerken yazarın ironik olanı yakalamaktaki büyük yeteneği ortaya çıkıyor. Gerçekten bu kadar tuhaf mıyız? İnsanın içinden geçenle dile döktüğü arasındaki uyumsuzluk, gerçekten de Bowles'un anlattığı kadar büyük mü?

“Sade Sefalar” öyküsünün başlangıç bölümü, s. 7-13

Alva Perry İskoç ve İspanyol soyundan gelme, kırkına gireli çok sene geçmemiş, ağırbaşlı ve çekingen bir kadındı. Yanakları aşırı çöküktü ama hâlâ hoştu. Özellikle gözleri olağanüstü duruluk ve güzellikteydi. Amcasının ucuza kiralanabilen bağımsız dairelere, daha doğrusu ülkenin bu bölgesinde hâlâ dendiği gibi akarete dönüştürülmüş evinde yaşıyordu. Sarp, koruluk bir tepenin eteğindeki ev otoyola bakıyordu. Tepenin ortasına kadar uzanan beton merdiven evin biraz aşağısında bitiyordu. Merdivenler artık yıkılmış bir enerji santralı için yapılmıştı. Kocası on bir yıl önce öldüğünden beri Bayan Perry akarında yalnız yaşıyordu; yine de gün boyu yapacak ufak tefek işler bulduğundan yalnızlığının içinde ailesine bakan bir kadın kadar çalışkandı.

Bir o kadar çekingen John Drake onun altındaki akarda oturuyordu. Bir kamyonu vardı, kereste şirketlerine serbest iş yapıyor, ayrıca bir mandıranın süt güğümlerini dağıtıp topluyor...

Devamını görmek için bkz.

Hande Öğüt, "Göçmenlik, avarelik, feminizm", Radikal Kitap Eki, 22 Temmuz 2005

"Dünyanın kötülüklerinden sıyrılmak olanaksız değildir. Dış etkilerden ve iç güdülenmelerden kurtularak, istenci olumsuzlayarak bir tür özgürlüğe kavuşabiliriz," savını ileri sürer Schopenhauer, mutluluğun imkânsız olduğunu düşünenlere inat...

Avangard romanın kilometre taşlarından addedilen Ağırbaşlı İki Hanımefendi ile tanıdığımız Jane Bowles, Açık Havada Bir Gün adlı kitabındaki hikâyelerinde, dışsal otorite ve içsel şartlanmaların yıkıldığı, küçük, mütevazı dünyalar kuruyor. Kahramanları için murad ettiği bu sade evren, tek yönlülük ve kapalılıktan sıyrılıp bildik özgürlük klişesini kırarak hürleşmenin adresi kılınır. Kötülüklerden kurtulunmaz ama kötülük bir metafora dönüşür; özgürlük ise bir üst bilinçlilik hâline.

Engin yeteneğine rağmen hayatı boyunca bir roman (Ağırbaşlı İki Hanımefendi), bir oyun (Yazlık Evde) ve bu kitaptaki altı kısa öykü harici bir şey ya...

Devamını görmek için bkz.